Unikalna budowla byłego klasztornego kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny należy do najcenniejszych obiektów zabytkowych w ziemiach czeskich i w 1995 roku została wpisana na Listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Reprezentacyjna publikacja, powstała w wyniku międzynarodowej konferencji naukowej zorganizowanej w związku z zakończeniem jego wymagającej renowacji, poświęcona jest historia, budowle oraz wyposażenie artystyczne tego klasztoru. Początki klasztoru w Sedlcu, pierwszego opactwa zakonu cystersów w Czechach, sięgają połowy XII wieku. Pod koniec XIII i na początku XIV wieku w Sedlcu prowadzono budowę monumentalnego klasztornego kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, opartego na planie katedry. Opat sedlecki Heidenreich, z którym związany jest wzrost i złoty wiek klasztoru, należał do wpływowych doradców króla Wacława II i po wymarciu Przemyślidów przyczynił się do sprowadzenia rodu Luksemburgów na czeski tron królewski. Okres nowego rozkwitu klasztor przeżył na przełomie XVII i w pierwszych dziesięcioleciach XVIII wieku. Przebudowę i odnowę klasztornego kościoła powierzył ówczesny opat sedlecki Jindřich Snopek architektowi G. B. Santiniemu, który zrealizował ją w jedynych w swoim rodzaju i oryginalnych formach barokowej gotyki, a jednocześnie jest autorem przebudowy sąsiedniej kaplicy Wszystkich Świętych.