Książka przedstawia świadectwa Niemców, którzy urodzili się na ziemiach czeskich, a oni sami lub ich rodziny sprzeciwili się nazizmowi. Wkład w niemal zapomniany rozdział czeskiej historii XX wieku stanowią biograficzne rozmowy ze świadkami, uczestnikami niemieckiego ruchu oporu przeciwko faszyzmowi. Byli oni jednymi z pierwszych prześladowanych w czasie wojny przez reżim nazistowski, a niektórzy także po maju 1945 r. przez władze czechosłowackie. Książka ukazuje między innymi historię Niemca z Chomutova, który walczył w czechosłowackiej armii na froncie zachodnim; rodziny z Szumawy dotkniętej represjami nazistów za to, że ojciec w dniach kryzysu przed Monachium wziął udział w mobilizacji; robotniczej rodziny z północnej Moraw, która pomagała jeńcom radzieckim i angielskim; oraz historię rodziny żydowsko-niemieckiej prześladowanej podczas wojny i po niej. Dla niemieckich przeciwników nazizmu II wojna światowa rozpoczęła się wcześniej. Byli pierwszymi ofiarami represji, które wybuchły zaraz po Monachium i zajęciu pogranicza w październiku 1938 r. Wojnę przeżyli doznając szykan ze strony niemieckich współobywateli, angażując się w pomoc krajowemu ruchowi oporu, emigrację, służbę w obcych armiach, trafiając do więzień i obozów koncentracyjnych. Maj 1945 r. nie przyniósł im jednak poczucia jednoznacznego zwycięstwa, gdyż wojna trwała wciąż po 1945 r. w daremnych próbach zachowania równoprawnego współistnienia Czechów i Niemców w powojennej Czechosłowacji.