KSIĄŻKA, KTÓRA POSŁUŻYŁA ZA INSPIRACJĘ DO STWORZENIA POSTACI DRAKULI

W ciemnym zwierciadle to wyjątkowa książka w dorobku Josepha Sheridana Le Fanu, jednego z twórców powieści gotyckiej. Motywem przewodnim są najrozmaitsze przykłady zjawisk nadprzyrodzonych, z których każdy stanowi studium przypadku z archiwum doktora Martina Hesseliusa, lekarza i naukowca zajmującego się studiowaniem stanów psychologicznych w kontekście choroby umysłowej. W umysłach pacjentów doktora Hesseliusa naruszona została granica pomiędzy światem realnym i nadprzyrodzonym: są prześladowani przez mściwe zjawy i wampiry, pojeni trucizną i w efekcie zapadają w sen przypominający śmierć, cierpią na przerażające halucynacje. Doktor jest zazwyczaj w stanie wyjaśnić te zjawiska za pomocą metod psychopatologii, ale dzięki literackiemu chwytowi w postaci obiektywnego z pozoru narratora wiele niepokojących wątpliwości pozostaje dla czytelnika nierozwiązanych.
Każda z opowiedzianych historii porywa frapującym pomysłem fabularnym, a w najsłynniejszej z nich, Carmilli (z której Bram Stoker zaczerpnął pomysł do swojego Drakuli), Le Fanu stworzył typ kobiety wampira, funkcjonujący w kulturze popularnej aż do dziś.

Joseph Sheridan Le Fanu (1814-1873) - pisarz irlandzki, klasyk powieści gotyckiej. Spośród dzieł, które powstały na bazie jego fascynacji siłami nadprzyrodzonymi, warte odnotowania są powieści: Dom przy cmentarzu (1863) i Stryj Silas (1864) oraz zbiór opowiadań W ciemnym zwierciadle (1872). Mimo że Le Fanu za życia odniósł finansowy sukces i był autorem entuzjastycznie przyjmowanych bestsellerów przez ponad dwadzieścia lat, po śmierci został zapomniany i dopiero wznowienie w 1923 roku tej ostatniej książki, opracowanej i opatrzonej wstępem przez M.R. Jamesa, sprawiło, że jego kunszt pisarski został powszechnie doceniony. Dziś uznaje się go za niedoścignionego mistrza w dziedzinie zjawisk niesamowitych i nadprzyrodzonych - wspólnie z Edgarem Allanem Poe i Bramem Stokerem uważany jest za prekursora nowoczesnej powieści grozy.