Dominikański klasztor w Toruniu był jednym z większych i bardziej znaczących w całej polskiej prowincji dominikańskiej. W zasięgu jego oddziaływania duszpasterskiego znalazła się nie tylko ludność miejska, lecz również okoliczna szlachta (szczególnie w XVII i XVIII w.) oraz chłopstwo. Niniejsza monografia ukazuje funkcjonowanie i działalność toruńskiego klasztoru w czasach nowożytnych, przedstawiając je na tle sytuacji wyznaniowej miasta, które w połowie XVI w. stało się w dużej mierze protestanckie. Szczegółowo omawia skład osobowy konwentu, sprawy gospodarcze, religijne (szeroką działalność duszpasterską), relacje z protestanckim mieszczaństwem Torunia, obecność dominikanów w podtoruńskim Kaszczorku oraz ostatnie lata ich działalności i kasatę. ukryj opis