Mało jest poetów, których życie stało się symbolem losu całego pokolenia.Niewątpliwie należy do nich Tadeusz Gajcy jeden z najważniejszych przedstawicieli rocznika 1920. Nazwano ich Kolumbami, bo odkryli nieznany wcześniej kontynent terroru, cierpienia, strachu i śmierci.Wybitnie utalentowany poetycko, redaktor podziemnego czasopisma Sztuka i Naród, przekonany o swojej wyjątkowości, żył jak jego rówieśnicy intensywnie, szybko i twórczo czując nadchodzącą śmierć.Zginął na powstańczej reducie w wieku dwudziestu dwóch lat, a dowódcy natychmiast wnioskowali o przyznanie mu Krzyża Walecznych. Opublikował dwa szczupłe tomiki poetyckie, które przeszły do historii literatury. Do dziś zwracają uwagę oryginalną fantastyką, którą przeszywa lęk, dziecięcą wrażliwością, utkaną z obrazów apokaliptycznej grozy, wreszcie poczuciem absurdu chwili dziejowej, obserwowanej z niedowierzaniem jak rodzaj przerażającej groteski. ukryj opis