Nowożytna i współczesna historia Węgier to ciągłe pasmo zmagań o wolność i niepodległość. Po 1526 r. Węgry znalazły się w zależności od Turków, potem Habsburgów, aby w XX wieku, podobnie jak Polska, stawić czoła niemieckiemu i sowieckiemu zniewoleniu. Węgrzy, jako jeden z nielicznych narodów Europu Środkowej, potrafili myśleć w kategoriach regionalnej racji stanu. W niniejszym opracowaniu Autor przybliża istotę „ducha Węgier”, przedstawiając społeczne tło dziejów tego kraju. Pokazuje ponadto newralgiczne momenty węgierskiej historii, które w konsekwencji zaważyły również na losach innych narodów zamieszkujących do 1918 r. tereny Korony św. Stefana. Z lektury książki wyłania się obraz dziejów Węgier, wyznaczanych szeregiem kompromisów zawieranych pomiędzy narodem a warstwą rządzącą. Ponadto publikacja odsłania część historycznych powiązań polsko-węgierskich, które stały się fundamentem polsko-węgierskiego braterstwa. Tadeusz Kopyś (ur. 1967 r.) – doktor nauk humanistycznych w Instytucie Europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Specjalizuje się w dziejach Europy Środkowej w XIX i XX w., zagadnieniach narodowościowych i problematyce nacjonalizmu w tym regionie. Wielokrotny stypendysta instytutów naukowych na Węgrzech (Eotvos Collegium i Europai Intezet) oraz Wielkiej Brytanii (Institut for advanced Study in Humanities w Edynburgu). Publikacje Tadeusza Kopysia poświęcone są sprawom federacji w Europie Środkowej, a także rewolucji węgierskiej 1956 r. i stosunków polsko-węgierskich w XX w. Do najważniejszych należą: Oskar Jaszi 1875-1957. Z dziejów federacji w Europie Środkowej, Kraków 2006, Kwestia narodowościowa na ziemiach Korony Świętego Stefana w latach 1867-1918, Kraków 2001, Stosunki polsko-węgierskie w latach 1845-1970, Kraków 2015. ukryj opis