Seneka zawsze należał i nadal należy do najbardziej znanych i lubianych rzymskich autorów. Jego filozoficzne pisma, rozważania i consolacje czyli pocieszenia były chętnie czytane ze względu na pilną wartość etyczną i przystępność. Szuka dróg do moralnej odpowiedzialności honoru, wewnętrznej wolności i równowagi duchowej, rozważa śmierć oraz przyjaźń i jej użyteczność i potrzebę, chwali oderwanie od potrzeb materialnych, głosi ideę równości wszystkich ludzi itp. To filozofia praktycznego życia i można z niej wyczytać wiele osobistych doświadczeń autora z burzliwych czasów, które przeżywał. Są książki, które musi czytać każdy wykształcony człowiek. Są jakby soczewkami, przez które uczymy się od wieków widzieć rzeczy i interpretować świat. Do takich książek należą dzieła Lucjusza Anneusza Seneki. Od prawie dwóch tysięcy lat zwraca się do nich uwaga czytelników, nieustannie pomagają kształtować kolejne pokolenia. W serii „Biblioteka starożytna” ukazały się już trzy tomy pism Seneki (Wybór listów do Lukliusza, tłumaczył Bohumil Ryba, 1969, Kolejne listy do Lukliusza, tłumaczył Václav Bahník, 1984, O dobrodziejstwach, tłumaczył Václav Bahník, 1991) i każdy z nich opatrzony jest wnikliwym wstępem. Seneka należał i nadal należy do najbardziej znanych i znaczących rzymskich pisarzy. Za swoją nie zawsze jednoznacznie pozytywną popularność zawdzięcza przede wszystkim etyczną treść swoich dzieł, które przez wieki były źródłem moralnej siły we różnych życiowych sytuacjach. Seneka w swoich dziełach filozoficznych i listach koncentruje się głównie na etyce i z perspektywy stoicyzmu, z lekkim wpływem innych szkół (Pitagoras, Epikur, szkoła kynicka), poszukuje przede wszystkim drogi do moralnej prawdziwości, wewnętrznej wolności i równowagi duchowej, rozważa śmierć, wymaga przyjacielskich stosunków między ludźmi, chwali ubóstwo i oderwanie od potrzeb, wyraża tezę o równości wszystkich ludzi, włączając niewolników. Filozofia Seneki nie jest oryginalna, jego dzieła opierają się na różnych źródłach, ale zawsze dodaje do nich swoje doświadczenie, swoje zaangażowanie, swoją osobowość i tworzy z nich dzieła o wysokiej wartości artystycznej i siły wyrazu. Pomaga temu jego charakterystyczny styl, charakteryzujący się przeciwstawieniem się skomplikowanym zdaniom złożonym i zamiłowaniem do zwięzłych zdań, myślowo gęstych i formalnie ozdobionych wszystkim, co wymyśliła retoryka. Seneka to wielki nauczyciel i doradca, jak stawiać się do różnych życiowych sytuacji. Już w pierwszym liście do Lukliusza pisze: „Największa część życia ucieka tym, którzy robią źle, wielka część tym, którzy nic nie robią, całe życie tym, którzy robią to, czego robić nie powinni.” Senekowy mędrzec nie boi się śmierci, głęboko odczuwa ludzkie uczucia, kocha samotność i ciszę, zna krótkość życia i to, co jedyne może je uczynić znośnym. Wie, czym jest cnota i że tylko w niej jest źródło szczęścia. Podkreśla ubóstwo i życie zgodne z naturą. Zna obowiązki życia w społeczeństwie. Nie gardzi niewolnikiem, bo w nim dostrzega człowieka i brata. Jest bogaty, bo gardzi bogactwem. Jest wolny, bo potrafi okiełznać namiętności. Jest konsekwentny, bo potrafi doprowadzić swoje czyny do zgodności ze słowami.