Walter Scheinpflug urodził się w 1925 roku w małej wiosce Chotovenka w dawnych Sudetach. Jego rodzinna miejscowość już nie istnieje, ale znajdowała się blisko wsi Světec koło Bíliny, w ówczesnych Sudetach. Wyuczył się na murarza, a w osiemnastym roku życia został powołany do Rzeszowej Służby Pracy. Już wtedy rekrutanci z Waffen-SS zwracali się do niego, lecz na radę ojca nie wstąpił. Na początku 1944 roku nie wytrzymał kolejnego wezwania, ponieważ chciał „czegoś doświadczyć”. Odbył szkołę podoficerską i był krótko skierowany do Danii. Po inwazji aliantów w Normandii jego jednostka została przerzucona do Francji, gdzie przeżył ciężkie walki w odwrocie. Następnie spędził kilka miesięcy na poligonie Kurmark w pobliżu dzisiejszej granicy niemiecko-polskiej. Ostatnie miesiące wojny walczył na froncie wschodnim, gdzie na początku maja został wzięty do niewoli przez armię sowiecką. Udało mu się uciec z niewoli i wrócić do domu. Następnie był w czechosłowackim obozie internowania i pracował jako robotnik rolny. W 1946 roku uciekł do ówczesnej radzieckiej strefy okupacyjnej i mieszkał w późniejszej NRD. To jedna z wielu wojennych opowieści młodych chłopców, którzy chcieli „czegoś doświadczyć” i dali się zmanipulować nacjonalistyczną propagandą, przekonującą ich, że powinni wykazać się odwagą na froncie. O atmosferze tamtych czasów świadczy wypowiedź jednego z przełożonych Waltera. Gdy przy odwrocie we Francji meldowano mu liczbę poległych i rannych jego jednostki, z uśmiechem stwierdził: „Przez trupy idziemy do zwycięstwa!” Miał wtedy 27 lat i kilka tygodni później zginął. W książce Walter Scheinpflug wspomina także relacje z Czechami w swojej ojczyźnie. Były bezkonfliktowe, a jeden z jego czeskich rówieśników z Chotovenki, podczas powojennych samowolnych „czystek” na pograniczu, najwyraźniej ocalił mu życie.