Hrabina Eleonora Dujková z domu Bubna-Litic nie napisała zwykłych pamiętników, których księgarnie są pełne. Tak, urodzenie się w pierwszej republice w starej, arystokratycznej rodzinie jest już zalążkiem późniejszych dramatów. Jednak autorka przedstawia się przede wszystkim jako kobieta i matka. Jakby od najmłodszych lat wiedziała, że miłość i potomstwo są ważniejsze niż blask herbu - który ponadto tak chętnie spluwały totalitaryzmy XX wieku. Nie oznacza to jednak, że nie możemy śledzić zwrotów, które towarzyszyły jej dotychczasowemu długiemu i owocnemu życiu, a które przynosiły czasy wywrócone na nice. Wystarczy wspomnieć okres protektoratu, kiedy to jej ojciec Mikuláš, czeski patriota, zasiadł w rządzie Aloisa Eliáša, by po wyzwoleniu zostać „wynagrodzonym” ponad rocznym więzieniem; rok 1949, gdy towarzysze skorzystali z chwili, kiedy cała rodzina była na pogrzebie dziadka Michaela, i zajęli zamek tak, że kilkumiesięczna córeczka Markéta musiała czekać na niczego nieświadomą mamę na mrozie przed bramą; czy rok 1968, gdy strzały z rosyjskich czołgów odcisnęły piętno na wnętrzu mieszkania Dujków na placu Palackiego w Pradze. Po rewolucji Eleonoře i jej bratu Adamowi zwrócono zamki Doudleby nad Orlicí i Horní Jelení, przy czym pani hrabina i jej potomkowie dziś mieszkają tam, gdzie ród Bubna-Litic przynależy od 1590 roku i gdzie serdecznie zaprasza Was także ta książka - na unikatowy i wspaniały zamek Doudleby nad Orlicí.