Dwutomowa, nowocześnie ujęta i niezależna od oficjalnej prokremlowskiej propagandy praca zespołu rosyjskich autorów pod kierownictwem profesora Andrieja Borysowicza Zubowa stanowi wyjątkową próbę syntetycznego wykładu dziejów Rosji XX wieku. Autorzy starają się w niej odpowiedzieć na pytanie, dlaczego historia Rosji po upadku caratu skierowała się ku drogom prowadzącym do utworzenia totalitarnego, nieludzkiego, cynicznego, z zewnątrz jednak modernizacyjnego reżimu, który w konsekwencji doprowadził niemal do zniszczenia rosyjskiej duszy i odrębnej rosyjskiej cywilizacji. Ich spojrzenie jest w pełni kompleksowe. Główny nacisk nie kładą na suche dzieje polityczne, lecz na dzieje społeczeństwa, które w specyficzny sposób reagowało na społeczno-inżynieryjne eksperymenty niewykształconych przywódców sowieckich, którzy nie szanowali ludzkiego życia i wszystko postrzegali przez pryzmat osobistej władzy i osobistego pożytku. Na tle cierpień narodu rosyjskiego autorzy opisują także dzieje rosyjskiego życia intelektualnego i dzieje rosyjskiego Kościoła prawosławnego, w którym, mimo jego tendencji do kolaboracji z reżimem totalitarnym, widzą jeden z filarów przetrwania rosyjskiej egzystencji. Jako pierwsza w ogóle praca historyczna Wielkie dzieje Rosji także łączy dzieje rosyjskiej emigracji, dzieje "innej" Rosji, Rosji poza Rosją, z dziejami imperium sowieckiego, nadając w ten sposób opowieści o przeszłości Rosji wymiar konfrontacji dwóch światów, które toczyły między sobą życie za życie i na śmierć. Drugi tom, obejmujący lata 1939-2007, poświęcony jest okresowi drugiej wojny światowej, późnemu stalinizmowi, rozwojowi Związku Radzieckiego jako potęgi światowej aż do pieriestrojki Gorbaczowa, następnemu rozpadowi ZSRR i powstaniu nowej Rosji.

Wydanie książki wsparła Fundacja Michaiła Prochorowa.