Pierwsze czeskie wydanie w oryginalnej formie, zgodnie z życzeniem i artystycznym zamysłem autora Nowe wydanie jednej z najpopularniejszych książek XX wieku jest pierwszym i jak dotąd jedynym czeskim wydaniem, które jak najdokładniej i najwierniej odzwierciedla pierwotną formę, w jakiej dzieło Exupéryego ujrzało światło dzienne za życia autora. Opiera się na pierwszym, nowojorskim wydaniu z 1943 roku, które stanowi jedyne opracowanie powstałe we współpracy z autorem, zatwierdzone przez niego i całkowicie zgodne z jego życzeniem, ogólną koncepcją graficzną i wizualną oraz artystycznym zamysłem. Czeskim czytelnikom Mały Książę trafia więc po raz pierwszy do rąk w swojej oryginalnej formie, pozwalającej odkrywać w dziele nowe znaczenia, które dotychczas pozostawały ukryte. Wierność pierwotnej idei autora i sensowi dzieła spełnia także nowe tłumaczenie. Tematem krótkiego, z pozoru prostego, a zarazem głębokiego tekstu Exupéryego jest spotkanie z tajemniczą postacią małego księcia, który nagle pojawia się pilotowi po wypadku na środku pustyni. Szlachetne "dziecko", które początkowo zadaje pilotowi opowieści pytania dziecięce, przeszkadzające mu w poważnych sprawach, szybko staje się jego przewodnikiem po krainie uczuć i współczucia, odpowiedzialności i miłości. Nowela Exupéryego w przejrzystym języku oddaje wysiłek powrotu do tego, co w naszym życiu jest najistotniejsze. I jakby to najistotniejsze nie mogło być odnalezione inaczej niż w świecie dzieciństwa, autor zwraca się do dzieci. Być może jednak to dziecko w każdym z nas jest adresatem i do niego przemawia w scenach, które z powodu swojej bezkompromisowości moglibyśmy się czasem obawiać przedstawić naszym prawdziwym dzieciom - tak jak w scenie, gdy mały książę, aby wiernie pozostać wierny uczuciowi i odpowiedzialności wobec swojej róży, żegna się na zawsze z narratorem, teraz już swoim przyjacielem. To więc czy nie my, dorośli, jesteśmy adresatami tekstu Exupéryego, przypominając sobie dla naszych dzieci i dla nas samych, by odnaleźć i ożywić to, co jest najważniejsze w nas?