Zimna wojna miała w latach 60. swoje wielkie sceny w postaci kryzysu berlińskiego, kryzysu kubańskiego, zestrzelenia amerykańskiego samolotu szpiegowskiego U2 Francisa Gary'ego Powersa nad Związkiem Radzieckim, wojny domowej w Kongu aż po wojnę w Wietnamie i radziecką okupację Czechosłowacji. Wówczas jednak uwadze dziennikarzy i opinii publicznej umykało wiele innych konfliktów. Do tych należał niestety również Tybet, który tylko na chwilę zainteresował światową opinię publiczną i prasę w marcu 1959 roku, w czasie ucieczki Dalajlamy na wygnanie i krwawego pacyfikowania Tybetańczyków przez chińskich komunistów w Lhasie. W 1982 roku słynny rosyjski pisarz i wieloletni oponent reżimu sowieckiego Aleksander Sołżenicyn słusznie odnośnie polityki chińskiej wobec Tybetu stwierdził, że „postępowanie chińskich komunistów w Tybecie jest brutalniejsze i bardziej nieludzkie niż działania jakiegokolwiek innego komunistycznego reżimu gdziekolwiek na świecie.” Amerykanie i Hindusi swoją pomoc tybetańskiej partyzantce w latach 60. oczywiście utajniali, a podobną taktykę obrała w zasadzie także komunistyczna Chiny, które światu udawały, że w Tybecie panuje spokój i że lud tybetański „rozkwita” dzięki mądrej polityce narodowościowej Komunistycznej Partii Chin oraz genialności przewodniczącego i „wielkiego sternika” Mao Zedonga. Mimo to dramatyczna historia utraty tybetańskiej wolności wciąż powinna przykuwać naszą uwagę. Dlatego ta opowieść o przemocy, kłamstwach, odwadze, obojętności, przyjaźni i zdradzie została opowiedziana na nowo dla czeskiego czytelnika, ponieważ bohaterskie czyny tybetańskich partyzantów, powstańców, spadochroniarzy oraz amerykańskich lotników i wywiadowców nie zasługują na to, by zostały zapomniane…