Urodził się na Samos, studiował w Atenach u Teofrasta w Liceum wraz z przyjacielem Menandrem, z którym służył także na wojnie. Podczas wojny lamijskiej przeprowadził się z rodzicami do Kolofonu. Filozofię zaczął wykładać najpierw w Mytilene, potem w Lampsaku, a później przeniósł się do Aten, gdzie kupił dom z pięknym ogrodem, w którym działał aż do śmierci. To właśnie od tego ogrodu nazwana została także jego szkoła. W starości doskwierała mu ciężka, uciążliwa choroba. Epikur podobno był człowiekiem przyjemnym, szlachetnym, bardzo twórczym filozofem, który napisał ogromną liczbę dzieł, z których niektóre zachowały się w całości, a z innych pozostały liczne fragmenty. Filozofia Epikura ma materialistyczne podstawy i Epikur podzielił ją na kanonikę, fizykę i etykę. Kontynuował atomizm Demokryta, który uzupełnia i modyfikuje. Jednak materializm Epikura ma także podstawę moralną, gdyż twierdził, że poznanie świata fizycznego ma służyć etyce. Ma być wykorzystywane, aby człowiek nie bał się nieznanego i dążył do szczęścia podobnego do tego, którego doświadczają bogowie, będący według Epikura jedynymi istotami całkowicie szczęśliwymi. Człowiek powinien - według Epikura - dążyć do stanu, w którym nie odczuwa ani bólu, ani niepokoju, a jego celem jest osiągnięcie trwałej przyjemności. Twierdził też, że człowiek nie powinien nadmiernie angażować się w życie polityczne, ponieważ stoi to w sprzeczności z możliwością życia w spokoju. Nasze wydanie nauczania filozoficznego Epikura podzielone jest na dwie części. Pierwsza księga zawiera wszystkie zachowane dzieła Epikura, fragmenty z innych jego książek oraz odłamki jego filozofii dotyczącej kanoniki i fizyki. Książka została uzupełniona dwoma studiami Miloslava Okála: "Atomy i pustka" oraz "Przedkosmiczny ruch atomów", które zajmują się atomistycznym nauczaniem filozoficznym.