Dzieje medycyny Roya Portera to niezwykłe dzieło, które podsumowuje i ocenia cały dotychczasowy rozwój medycyny praktycznej i nauk medycznych. Autor stara się uchwycić coraz szybszy i dynamiczniejszy postęp medycyny, dostrzega jednak także jej współczesne ograniczenia i nowo powstające problemy - na przykład zmieniający się charakter relacji między lekarzem a pacjentem, zagrożenie nowymi chorobami czy dotąd bardzo ograniczone sukcesy w walce z chorobami onkologicznymi. Rozwój medycyny i nauk medycznych przedstawiony jest na szerszym tle religijnym, naukowym, ekonomicznym, społecznym i politycznym - na tle historii ludzkiej kultury w ogóle. Przez całą historię medycyny, tak jak została ukazana w książce, przeplata się pragnienie poznania rzeczywistych przyczyn rozmaitych stanów chorobowych, możliwości ich leczenia i zapobiegania im, co Porter uznaje za główną siłę napędową postępu nauk medycznych. Książka zajmuje się przede wszystkim medycyną zachodnią od starożytności po czasy współczesne, oferując jednak dla porównania krótki wgląd w tradycje medycyny wschodniej (arabskiej, chińskiej i indyjskiej); w zarysie przypomina także główne nurty i przedstawicieli nowożytnej medycyny alternatywnej. Potrzeba zrozumienia, dlaczego i jak powstają choroby, jak się przed nimi chronić i jak dokładnie funkcjonuje ludzkie ciało, przyniosła rewolucję w pozycji i możliwościach medycyny i zasadniczo zmieniła nasze życie w porównaniu z minionymi wiekami. Na tym tle Porter opisuje cały rozwój nauk medycznych - od pierwszych odkryć w dziedzinie anatomii i fizjologii po powstanie specjalizacji takich jak psychiatria, neurologia, endokrynologia, bakteriologia czy genetyka. Oprócz odkryć naukowych śledzi także doskonalenie praktyki lekarskiej - ambulatoryjnej i klinicznej, rozwój zdrowia publicznego od pierwszych szpitali i początkowych prób zapobiegania epidemiom po powstanie wyszukanych systemów opieki zdrowotnej i ich finansowania na początku XX wieku. W ostatnich rozdziałach książki Roy Porter porusza etyczne kwestie współczesnej medycyny: redukowanie człowieka do zaledwie zbioru organów, daremną próbę zachowania „wiecznej młodości” i uniknięcia śmierci, bolesną rzeczywistość samotnego umierania w szpitalach oraz problem eutanazji. Porter zastanawia się również nad przyszłością medycyny, świadomy jej obecnych ograniczeń. Nowe odkrycia i niespodzianki czekają w tej książce także na tych, którzy uważają się za znawców dziejów medycyny. Można tu poznać staroegipski przepis na maść przeciw łysieniu albo dowiedzieć się, jak nieznana epidemia dotknęła Ateny; jak zwykłe cytryny przyczyniły się do klęski Napoleona czy jaką negatywną rolę odegrały choroby zakaźne sprowadzone z Europy do Nowego Świata i na inne kolonizowane tereny. Autor nie ukrywa też czarnych kart w dziejach medycyny - przerażającej kariery nazistowskiego lekarza Josefa Mengele i jego japońskiego odpowiednika SzirŌ Iszii. Ogrom wzajemnie powiązanych informacji i bodźców, które Porter zebrał w swojej pracy, skłania do refleksji zarówno lekarzy, studentów medycyny i historyków nauki oraz kultury, jak i laików-pacjentów, którzy opisane fakty mogą skonfrontować z własnymi doświadczeniami i spostrzeżeniami.