W słynnym romansie gotyckim Tajemnice Udolfa Ann Radcliffe (1764-1823), wybitna opowiadaczka, którą podziwiała i u której inspirowały się między innymi Jane Austen, siostry Brontë, Edgar Allan Poe i wielu innych, stworzyła porywającą przygodową opowieść pełną dramatycznie napiętych scen, zaskakujących zwrotów, podstępnych intryg i tajemniczych zagadek. Jej młoda bohaterka Emilia przeżyła szczęśliwe dzieciństwo, lecz na dalszej drodze życia doświadcza innego, o wiele surowszego oblicza świata i przy swojej wrażliwości staje wobec ciężkich prób, płacąc za nie wyjątkowym wysiłkiem psychicznym. Historię Emilii otaczają tajemnicze komnaty, sekretny korytarz i posępne dziedzińce gotyckiego zamku, do zamieszkania nowo przystosowany pałac z opuszczonym starym skrzydłem owianym strasznymi opowieściami, klasztor, którego przestrzenie pobudzają także wiarę w nadprzyrodzone zjawy, zbójecka twierdza budząca wyobrażenia o okrutnych aktach przemocy, wąskie ścieżki prowadzące przez mroczne lasy i dzikie wąwozy, wzburzone żywioły natury - ale także urokliwe doliny przesycone zapachem tysiąca kwiatów, zatoka morska z szumem fal rozbijających się o brzeg i uciszone wieczorne zmierzchy, w których rozbrzmiewa tajemnicza muzyka nadziemskiego piękna. Słusznie Emilii ogarnia poczucie, jakby nieszczęścia napierały na nią ze wszystkich stron, a pod presją wstrząsów, którym jest wystawiona na Udolfie, jej nerwowość osiąga szczyt: „To, czego teraz doświadczała, wydawało jej się jak jakiś zły sen czy przerażająca opowieść, w których niekiedy upajała się nieokiełznana fantazja poetów: gdy myślała o tym, co już się stało, budziło to w niej jedynie żal, gdy próbowała przewidzieć, co będzie, ogarniało ją przerażenie.”