Śledztwo w sprawie okoliczności śmierci Jana Masaryka przypomina skrzyżowanie ślepych uliczek. Zarówno gdy kryminalni, historycy i publicyści trzymali się hipotezy samobójstwa ministra, jak i gdy podążali śladami i motywami zbrodni, żadnej z wersji dotąd nie udało się udowodnić. I choć ostatnie oficjalne dochodzenie opowiedziało się za drugą możliwością, tożsamość rzekomych sprawców spowita jest mgłą podejrzeń bez jasnych dowodów. Wydarzenie z marca 1948, postrzegane jako symboliczna kropka nad czeskosłowacką demokracją, pozostaje zatem jedną z największych zagadek naszej nowożytnej historii i nie przestaje poruszać współczesnych. Czy w tej sprawie w ogóle można jeszcze powiedzieć coś nowego, jeśli nie zostaną odtajnione rosyjskie archiwa? Václava Jandečková podejmuje taką próbę w swojej najnowszej pracy. Na podstawie konfrontacji i krytycznej analizy licznych niepublikowanych i - co zaskakujące - niemal niewykorzystanych aktów archiwalnych przedstawia zaskakująco nowe spojrzenie na cały przypadek i odkrywa nieznane fakty, które zasługują na uwagę. Dlaczego i w jakich okolicznościach działacz związkowy i były szef wydziału szyfrów emigracyjnego ministerstwa spraw zagranicznych w Londynie Jan Bydžovský złożył w areszcie na początku lat pięćdziesiątych wstrząsające "przyznanie się" do współudziału w zabójstwie Masaryka? Czy ciało uśpionego Jana Masaryka miało zostać wyrzucone z okna Pałacu Czerninów właśnie "w taki sposób, by nie dało się ustalić, czy była to zbrodnia, czy samobójstwo"? W jaki sposób późne tajne ponowne zbadanie śmierci Masaryka podważyło oficjalną wersję wydarzeń i jak wiązało się z "przyznaniem się" Bydžovského? A co uczestnicy ówczesnych wydarzeń zeznawali w Prokuraturze Generalnej za okres Praskiej Wiosny? Autorka poświęca strony tej książki uczciwemu poszukiwaniu odpowiedzi na te i inne pytania oraz badaniu dotąd pomijanych powiązań. Václava Jandečková prezentuje dotąd poważnie niebranej pod uwagę hipotezę, że kanały wywiadowcze brytyjskiej tajnej służby kierujące się ku Pałacowi Czerninów mogły zostać zinfiltrowane przez komunistycznych agentów, którzy wydali sfingowane polecenie usunięcia popularnego polityka. Potwierdzenie lub obalenie tej hipotezy jest wyzwaniem dla dalszych badań. Autorka jednakże pokazuje, że z kalejdoskopu dostępnych faktów można ułożyć dotąd niewidoczny, pozornie wręcz fantastyczny, lecz logiczny obraz niewyjaśnionej tragedii. Znaczącą część książki stanowi bogata część obrazowa, w tym reprodukcje dokumentów i fotografii z archiwum rodzinnego Jana Bydžovského. Policja ponownie otworzyła sprawę.