Rzymskie imperium na szczycie swojego rozkwitu doświadczało coraz burzliwszych warunków, gdy było napadane przez różne plemiona spoza zewnętrznych granic imperium, a jednocześnie w jego wnętrzu powstawały rozbieżności między samymi Rzymianami. Marek Aureliusz został cesarzem właśnie w takich trudnych czasach. Większą część swojego panowania był zmuszony spędzić wśród wojska na odległych obszarach imperium, walcząc o zachowanie jego integralności i starając się uporządkować sytuację po często powstających konfliktach. Doświadczenia życiowe zdobyte podczas wielu takich lat pozwoliły mu, aby w późniejszym okresie swojego życia stworzył spójne spojrzenie na ludzkie istnienie i związane z nim cierpienia. Znany jest jako cesarz, który wyraźnie interesował się filozofią i poznaniem ludzkiej duszy, przy czym był silnym zwolennikiem stoicyzmu. Marka Aureliusza rozsławiła zarówno jego wyjątkowa zdolność do utrzymania integralności imperium i rozwiązywania skomplikowanych problemów w trudnych warunkach, jak i jego filozoficzne dzieło "Myśli do siebie samego". Dzieło to napisał w ostatnich latach swojego życia, rozpoczynając pisanie na terenie Kwadów nad Hronem, czyli na obszarze dzisiejszej Słowacji. W "Myślach" podsumowuje swoje życiowe doświadczenia i z umiarkowaniem zagłębia się w rozważania na temat istoty świata i jego zasad. Oprócz własnych opinii przytacza też wiele myśli innych autorów, co świadczy o jego wyjątkowo wysokim wykształceniu. Myśli Marka Aureliusza są bardzo poruszające i jasno pokazują, że ich autor był wybitnym człowiekiem, który z podziwu godnym sposobem potrafił rozważać ludzką egzystencję. Publikację uzupełnia wstępna analiza Miloslava Okála pt. "Życie i dzieło Marka Aureliusza".