Jedna z głównych myśli książki wiąże się z pojęciami "determinacja strukturalna" i "autopojeza": organizm postrzega tylko taką rzeczywistość, która odpowiada jego własnej strukturze, i ma tendencję do replikowania tej struktury, kształtowania samego siebie. W tym sensie nie istnieje coś takiego jak informacja, a percepcja nie stanowi odwzorowania obiektywnie istniejącej rzeczywistości, lecz raczej nieustanne tworzenie struktury organizmu. Poznanie dlatego nie reprezentuje rzeczywistości zewnętrznej, lecz ją konstruuje, przy czym środowisko i organizm wzajemnie na siebie oddziałują - określają się w procesie życia. Druga podstawowa myśl książki polega na tym, że opisany mechanizm występuje na wielu poziomach życia - od komórki, przez organizmy wielokomórkowe i wspólnoty, aż po człowieka, który w konstruowaniu świata używa języka. Od pierwszego wydania w 1987 roku książka stała się jednym z fundamentalnych dzieł konstruktywizmu i teorii systemowej, a jej idee znalazły szerokie zastosowanie zwłaszcza w naukach społecznych, w tym w zawodach pomocowych. Humberto R. Maturana, Ph.D. (ur. 1928) jest biologiem. Wykładał na Uniwersytecie Chile. Francisco J. Varela, Ph.D. (1946-2001) był profesorem nauk kognitywnych i epistemologii w École Polytechnique oraz w Instytucie Neurobiologicznym w Paryżu.