Rok 1901. Ku wyspie Minger - „perle wschodniego Morza Śródziemnego”, leżącej gdzieś między Kretą a Cyprem - pod osłoną nocy zbliża się niespodziewany statek. Na pokładzie, oprócz księżniczki Pakize, córki obalonego sułtana osmańskiego, i jej męża, doktora Nuriego, podróżuje także główny higienista Bonkowski. Każdy z nich ma swoje szczególne zadanie, lecz nie wszyscy będą mogli je wypełnić. Nad pozornie idyllicznym krajem, chętnie uwiecznianym przez romantycznych artystów, zbierają się ciemne chmury. Rozpowszechniają się wieści o zarazie - wieści, które trzeba zataić, by zachować władzę. Tymczasem choroba zbiera coraz więcej ofiar i nie jest jedynym, co zabija na Mingerze. Próby wprowadzenia racjonalnych, naukowych metod napotykają fatalistyczny opór wobec środków przeciwepidemicznych, a jednocześnie zaostrza się napięcie etniczne między Grekami a Turkami, między chrześcijanami a muzułmanami. Gdy Francuzi i Anglicy nakładają na wyspę blokadę, aby nie dopuścić rozprzestrzenienia się zarazy do Europy, ospała prowincja osmańska, całkowicie odcięta od świata, nagle budzi się z letargu i staje się areną gwałtownego wiru wydarzeń: puczów i kontrpuczów, walki modernistów z religijnymi fanatykami, szybkich zmian ustrojowych i gwałtownego budowania nowego narodu mingerskiego. W swoim obszernym, wielowarstwowym i niezwykle porywającym powieściowym dziele Pamuk jak w wypukłym zwierciadle ukazuje nie tylko społeczeństwo osmańskie na przełomie wieków, lecz także groteskowość tworzenia hołubionych narodowych historii i mitów. "Lektura niezbędna w dzisiejszych czasach." - Margaret Atwood "Opowieść o szpiegach, spisku i morderstwie… przesycona pełnokrwistymi postaciami." - Independent "Orhan Pamuk to pisarz takiego kalibru, dla którego kiedyś wymyślono Nagrodę Nobla." - Daily Telegraph