Olympic - Bombarďák / CD papírový digipack / Więcej niż 60 lat po starcie silniki wciąż ryczą: „Lubię to. Na zawsze. Nie da się tego porzucić.”

Krążyły różne plotki o tym, jak może wyglądać nowy album Olympiku, następca bardzo udanych Kaťat. Czy rzeczywiście, jak sugerowano w niektórych wywiadach, będzie to heavy metal? Efekt jest bez wątpienia zdecydowany, a zarazem logicznie tradycyjny. Wszystkie utwory napisał Petr Janda pod kątem własnej gitarowej ostrości, częstego szybkiego podwójnego uderzenia perkusji Martina Vajgla, sprawdzonej, dynamicznej gitary basowej Milana Brouma oraz potrzebnie gęstych klawiszy Pavla Březiny. Dwanaście utworów oferuje więc prawdziwy Olympic, nieodrzucający ciekawych wpływów z zewnątrz, ale w rezultacie - na szczęście - brzmiący tak, jak lubimy go od ponad sześciu dekad. Opatrzone tekstami z chwytliwymi sloganami (Robert Kodym, Lukáš Koranda, Tomáš Zajíc, Ondřej Fencl i sam Petr J.) mogą niezawodnie funkcjonować jak ryk veterana (utwór tytułowy), zachęcać do wspólnego wykrzykiwania (Heja, heja), przy pomocy dudniących kotłów wysyłać rycerzy na śmierć (Bílá hora), celtycką śpiewnością badać ego (Trpaslík), szaleńczym tempem i minimalistycznym tekstem nurkować na przód (Jaro) czy w asyście potężnych tympanów analizować współczesność (Anonym). No i są też, oczywiście, ballady znane z mocnych melodii, rozpoznawalne już po pierwszych tonach. Dřív než se setmí, Byla má, A tak se neptám czy Zatoulaná mają dużą szansę znaleźć miejsce w sercach fanów i w programie koncertowym. Dobrze naoliwiona instrumentalna maszyna zwana Olympic, Jandovo zawsze oryginalne śpiewanie i kolorowe wielogłosy są niezapomnianym znakiem rozpoznawczym także tego albumu.

Tracklist: Bombarďák / Dřív než se setmí / Heja, heja / Zatoulaná / Uřvaná Lilith / Jaro / Trpaslík / Byla má / Kdo se bojí / Anonym / A tak se neptám / Bílá hora