Aby naziści umocnili swój system i zminimalizowali wewnętrzny opór, stosowali przemoc także wobec kobiet. Wierny paladyn Hitlera, Heinrich Himmler, włączył kontrolowaną przez państwo prostytucję do szerokiej strategii jako element interesu władzy i gospodarki. Prostytutki postrzegano jako społecznie niepożądane zło, stanowiące zagrożenie dla narodu niemieckiego, a kobiety niezgodne z nazistowską ideologią były seksualnie zniewalane przemocą, a wiele z nich wysyłano nie tylko do burdeli dla żołnierzy III Rzeszy, lecz także do obozów koncentracyjnych. To właśnie tam rutynowo przeprowadzano przymusowe sterylizacje przy użyciu wysokich dawek promieni rentgenowskich. Eksperymentalne aborcje nie znały granic, a tysiące brutalnych prób pod kierownictwem Josefa Mengele prowadziły do bolesnej śmierci. Doświadczyli tego także homoseksualiści i kobiety o orientacji lesbijskiej. Choć naziści głosili moralność i dumę, w rzeczywistości czynili dokładne przeciwieństwo. W czasie ich rządów tysiące kobiet i ledwo dorosłych dziewcząt stało się ofiarami różnych form przemocy seksualnej, upokorzeń, gwałtów i tortur. Istniały też wypaczone formy rasowego szaleństwa, gdy wybranym mężczyznom SS kazano zrodzić tysiące nowych aryjczyków w tzw. domach Lebensborn z chętnymi kobietami, które uznały za obowiązek urodzić przywódcy przynajmniej jedno dziecko. Gdy jednak rozwój nowej populacji nie osiągał wymaganej liczby, naziści sięgali nawet po porwania blond i niebieskookich dzieci z całej okupowanej Europy. Autor w tej publikacji otwiera zwartą zwyczajowo sferę społeczną, którą dziś znamy pod pojęciem „tabu”.