Kiedy do polskiego Radomia przybywają niemieccy okupanci i zaczynają wprowadzać okrutne środki przeciwko Żydom, Manny Steinberg mieszka z ojcem, dwoma młodszymi braćmi i macochą w względnym dobrobycie, przeżywa swoją pierwszą miłość, słucha nowoczesnej muzyki, płata typowe chłopięce psikusy i nie ma pojęcia, co czeka jego i wszystkich znajomych z getta. Zło nadchodzi stopniowo - zamknięcie getta, zakaz prowadzenia działalności, żebracze racje żywnościowe, przydziały do pracy przymusowej, aż pewnego dnia naziści zgarniają wszystkich mieszkańców do transportów i zrzucają ich w piekło obozów koncentracyjnych. Najbardziej wrażliwe lata Manny przeżywa w obozach koncentracyjnych. Stara się dostosować do nieludzkich warunków i skoncentrować na przetrwaniu, jednak wśród wszystkich okropności w jego głowie nieustannie brzmi palące pytanie „Jak to świat może pozwolić na coś takiego?” Rozpaczliwa, do żywego obnażona walka Manny’ego o gołe życie trwa męcząco długie lata. Wiele razy staje twarzą w twarz z nieuchronną śmiercią, a wielokrotnie udaje mu się podnieść i iść dalej. Opowieść o cierpieniu Manny’ego, którą po latach wspomina już jako starzejący się amerykański obywatel prześladowany demonami przeszłości, nie jest jednak jedynie depresyjnym opisem ludzkiego okrucieństwa, lecz także poruszającym świadectwem siły miłości i nadziei.