Alfred Brendel jest bez wątpienia jednym z najważniejszych pianistów i artystów XX wieku. Jako pierwszy w historii pianista nagrał kompletne dzieła fortepianowe Ludwiga van Beethovena. Gdy w 1999 roku firma Philips wydała prestiżową serię "Wielcy pianiści XX wieku", Brendelowi jako jedynemu artyście poświęcono sześć kompaktów (czyli więcej niż Rachmaninowowi, Rubinsteinowi, Horowitzowi, Richterowi, Gouldowi itp.). Brendel swoją interpretacją dzieł W. A. Mozarta i F. Schuberta zasadniczo zmienił spojrzenie na tych kompozytorów. Wydanie zbioru jego esejów stało się na świecie wielkim wydarzeniem. Brendel jest świetnym pisarzem, eseistą i poetą. Potrafi błyskotliwie sformułować swoje spostrzeżenia, dociekania i całe życiowe doświadczenie; jego eseje cechuje wyszukany styl literacki. Jest znawcą literatury, filmu, malarstwa i architektury, a jego szerokie zainteresowania przenikają całą książkę. Brendel postrzega muzykę w szerszych historyczno-kulturowych kontekstach, dlatego jego prace są odkrywcze zarówno dla fachowej, jak i laickiej publiczności. Brendel jest ostatnim ogniwem wielkiej tradycji - był uczniem legendarnego Edwina Fischera, którego uczył uczeń Ferenca Liszta, a tego uczył uczeń Ludwiga van Beethovena. Brendel jest zatem ostatnim ogniwem tej wielkiej linii wywodzącej się od Beethovena. W zebranych esejach Brendela rzadko łączy się doświadczenie wybitnego i doświadczonego wykonawcy z najwyższą erudycją badacza.