Dzieło Karla Těšínského (1926-2005) dotąd nie było poddane bardziej szczegółowemu opracowaniu i wciąż czeka na odkrycie przez środowisko fachowe i szeroką publiczność. Autor należy do silnego pokolenia artystów, których myślenie w powojennych warunkach stało w opozycji wobec oficjalnych tendencji artystycznych kształtowanych przez metodę realizmu socjalistycznego. Studiował w pracowniach Františka Muziki, Jana Baucha i Emila Filly, ukończył w pracowni malarstwa pejzażowego Otakara Nejedlého. Dążył do wyważonej kompozycji obrazu i niemal klasycystycznego odczucia. Każdy obraz ma szczególny, czasem znacznie złożony, lecz zawsze przemyślany rytm. Głębię przestrzeni modelował światłem i akcentami kolorystycznymi, które miejscami wysuwają się na pierwszy plan, a gdzie indziej przenikają w głąb. Naturalnie nawiązuje do awangardowych wpływów w czeskim malarstwie pejzażowym pierwszej połowy XX wieku, do Josefa Čapka, Jindřicha Štyrskiego i szczególnie do Josefa Šímy. Stopniowane tony barwne i linie wyznaczające płaszczyznę i przestrzeń stanowią integralną część wyważonej kompozycji osobistego dorobku malarza. Jego godna uwagi twórczość rozwijała się bez nagłych zwrotów w wewnętrznej ciągłości. Monografia w przejrzysty sposób przedstawia twórczość Karla Těšínského, włącznie z wybiórczym wykazem dzieł, wyborem tekstów i obszerną biografią.