Clinton Romesha z Czerwonej Drużyny i reszta jednostki Black Knight przygotowywali się w 2009 roku do planowanego zamknięcia wysuniętej bojowej bazy Keating. Była ona najbardziej odizolowana i najtrudniej dostępna z sieci baz zbudowanych przez armię amerykańską w prowincjach Nuristan i Kunar w nadziei, że uniemożliwią swobodne przemieszczanie się rebeliantów między Afganistanem a Pakistanem. Trzy lata po jej utworzeniu armia w końcu musiała przyznać to, co mężczyźni z jej załogi wiedzieli od razu - była zbyt odizolowana i bardzo trudno ją było bronić. Po latach nieustannych mniejszych ataków talibowie 3 października 2009 roku w końcu zdecydowali się rzucić wszystkie swoje siły na Keating. Około trzeciej nad ranem rebelianci nakazali wszystkim mieszkańcom pobliskiej wioski Urmul jej opuszczenie. O szóstej rano rozpoczęli ostrzał bazy ze wszystkich stron z broni ręcznej i RPG. Żołnierze koalicji odpowiedzieli ogniem z broni ręcznej i granatników. Napastnicy w ciągu 48 minut pokonali obronny perymetr i wdarli się na bazę także przez główną bramę strzeżoną przez afgańską ochotę cywilną, oraz od wschodu, gdzie stacjonowali afgańscy żołnierze. Pomimo wysiłków dwóch łotewskich doradców wojskowych, by włączyć ich do obrony, wszyscy oni uciekli ze swoich stanowisk. Po pokonaniu obronnego perymetru rebelianci zaczęli podkładać ogień i większość baraków spłonęła. W ciągu pierwszej godziny obrońcy wycofali się do węższego perymetru wokół dwóch budynków, które się nie paliły. Bronione terytorium stopniowo powiększali aż do stanowiska kontrolnego przy wejściu. Otrzymali wsparcie lotnicze w postaci śmigłowców bojowych Apache, samolotów szturmowych A-10, bombowców B-1 oraz myśliwców F-15. Rebelianci zaczęli wycofywać się pod koniec dnia. O siódmej wieczorem na bazę dotarła jednostka szybkiego reagowania. Kolejne ataki talibów zostały stłumione przez lotnictwo amerykańskie. Siły koalicyjne opuściły bazę dwa dni później, a 6 października została ona zbombardowana przez bombowiec B-1, aby uniemożliwić rebeliantom zdobycie amunicji, która pozostała tam po pośpiesznym odjeździe załogi. Czternastogodzinna bitwa zakończona zwycięstwem kosztowała życie ośmiu obrońców, a kolejnych dwadzieścia siedem zostało rannych. Clinton Romesha za swoją odwagę został odznaczony Medalem Honoru.