Papież Franciszek zmienia utrwalony obraz bezlitosnego kościoła rządzonego przez despotycznych władców i stara się występować jako skromny ksiądz, którego główną troską jest pomaganie ludziom cierpiącym z powodu lęków współczesnego życia i niepewności w okresie kryzysu gospodarczego. Nie uznaje granic między wierzącymi a niewierzącymi. Nie potępia homoseksualistów. Szanuje wszystkie religie - w Wielki Czwartek nawet pocałował stopę pewnej młodej muzułmanki - i dzięki doświadczeniom ze slumsów argentyńskich dobrze wie, czym jest prawdziwe cierpienie ludzi stojących na marginesie społeczeństwa. Jednocześnie jest jednak jezuitą, strategiem niepozbawionym myśli politycznej: nie ogranicza się jedynie do nowego dialogu z ludźmi różnych wyznań i bezwyznaniowymi. Częścią jego odważnego planu jest reforma kościoła na XXI wiek, w którym nie może on już funkcjonować jako absolutystyczna monarchia. Chce zreformować kurię rzymską, zgodnie z wnioskami II Soboru Watykańskiego wzmocnić rolę biskupów, oczyścić Watykański Bank i uczynić finanse kościelne bardziej przejrzystymi, zreorganizować Włoską Konferencję Episkopatu, która jego zdaniem musi zrezygnować ze swojej politycznej roli, oraz zmienić podejście wiernych do homoseksualności. I to nie wszystko: Franciszek chciałby włączyć kobiety w procesy decyzyjne na najwyższych szczeblach Kościoła katolickiego. Marco Politi oferuje nowy, niezwykle wnikliwy obraz tak podziwianego papieża-reformatora: otwarcie mówi o jego problemach i trudnościach, pomówieniach, a także przełomowym konklawe, którego uczestnicy odrzucili tradycję europejskich papieży i nowego Świętego Ojca odnaleźli dopiero w Ameryce Południowej.