Książka stanowi analizę przebiegu i konsekwencji reform procesu wyłaniania nominatów na urząd Prezydenta Stanów Zjednoczonych, zapoczątkowanych na przełomie lat 60. i 70. XX wieku przez Partię Demokratyczną. W ich rezultacie dominującym sposobem wyłaniania kandydatów do prezydentury stały się prawybory. Co więcej, ustanowione przez Komisję McGoverna-Frasera reguły sprawiły, że podmiotem mającym największy wpływ na to, kto uzyska status nominata, stali się wyborcy, choć przez dekady była to swoista prerogatywa liderów partyjnych. Monografia krok po kroku rozważa wszystkie te działania, demonstrując, iż modyfikacja reguł zmieniła sposób w jaki pretendenci rywalizują o prezydencką nominację. W okresie po reformach w mniejszych stopniu zabiegają bowiem o poparcie liderów, koncentrując się na budowie sztabów wyborczych, zbieraniu pieniędzy na prowadzenie kampanii wyborczej oraz próbują dotrzeć, za pomocą mediów lub osobistej agitacji, do jak największej grupy obywateli, by zdobyć ich głosy. Mniejsze znaczenie partii, a zwiększony nacisk na kampanie medialne w kampaniach prenominacyjnych sprawiają, że reformy partyjne doprowadziły nie tylko do transformacji procesu nominacji prezydenckich, ale także całego amerykańskiego systemu politycznego i tego, jak polityka w USA funkcjonuje na co dzień.