Autorka opisuje mechanizmy nierówności w społeczności międzynarodowej oraz przedstawia sytuację Polski w tym zhierarchizowanym środowisku. Odwołując się do założeń Szkoły Angielskiej, poststrukturalizmu i postkolonializmu, buduje model hierarchii opartej na władzy dyskursu i rozważa, jak struktura rzeczywistości międzynarodowej wpływa na funkcjonowanie w niej Polski. Publikacja składa się z dwóch części: teoretycznej, poświęconej społeczności międzynarodowej i rządzącym nią zasadom, oraz praktycznej, w której opisano przypadek Polski, wskazując jej miejsce na peryferiach Europy i omawiając spektrum działań, do jakich odwołują się politycy, aby umacniać jej pozycję.