Maria Montessori rozpoczęła swoją karierę pedagogiczną pracą z dziećmi z niepełnosprawnością intelektualną. Osiągnęła, że te dzieci zdały egzamin z czytania i pisania przeznaczony dla dzieci bez niepełnosprawności. Skłoniło ją to do zastosowania swojej metody także w kształceniu dzieci zdrowych. To właśnie temu okresowi poświęcona jest książka Odkrywanie dziecka, którą Maria Montessori napisała na samym początku swoich badań pedagogicznych. System pedagogiki Montessori przedstawiony jest tu jako wynik poszukiwań autorki i sprawdzania najodpowiedniejszego sposobu wychowania małych dzieci nie tylko w szkołach i placówkach przedszkolnych, ale także w rodzinie. Opiera się na rozpoznawaniu potrzeb małego dziecka, uczy rozwijać jego naturalne zdolności i percepcję sensoryczną. Książka nie tylko wyjaśnia naukowe podstawy podejścia autorki, lecz także przedstawia metody i narzędzia, które wspierają i ukierunkowują rozwój poszczególnych uzdolnień (związanych np. z ruchem, percepcją, pisaniem, czytaniem, mową, liczeniem, rysowaniem, muzyką czy religią). Kształcenie w tym systemie nie jest pojmowane wyłącznie jako przygotowanie do szkoły, lecz jako przygotowanie do życia. Maria Montessori (1870-1952) była wszechstronną włoską pedagog, filozofką i uczoną. Znana jest przede wszystkim ze swoich nowych metod pedagogicznych. Ukończyła medycynę, filozofię i psychologię, zajmowała się antropologią, biologią i pedagogiką. Przez całe życie nie przestawała się kształcić. W jej pracy teoria i praktyka wzajemnie się przenikały. Dzieła Marii Montessori nie opierają się tylko na teorii. Ich siła tkwi w praktycznej realizacji idei. Większość jej prac stanowią opisy obserwacji dzieci i uzasadnienia eksperymentów pedagogicznych.