Jaki był cesarz Franciszek Józef I prywatnie? Na to pytanie Katrin Unterreiner udziela wielu odpowiedzi i przedstawia różne spojrzenia na człowieka, który przez 68 lat stał na czele potężnej monarchii i współkształtował dzieje Europy. Tradycyjny oficjalny wizerunek cesarza ukazuje poważnego człowieka, przez całe życie sumiennie wypełniającego obowiązki i wiernego swoim ideałom. W przeciwieństwie do oficjalnego obrazu autorka opisuje dzieciństwo i młodość cesarza, pełen miłości i szacunku stosunek do matki Zofii, koleżeńskie relacje z braćmi oraz humor, który często przejawiał się w tamtym okresie i którego ślady pozostały w nim przez całe życie, choć ujawniał je jedynie w kontaktach z najbliższymi. Jego dozgonna, głęboka miłość do żony Elżbiety, odwzajemniona w jego specyficzny sposób, nie jest tu kształtowana przez wrażenia z romantycznego kultowego filmu o Sisi, lecz udokumentowana korespondencją i materiałami archiwalnymi. Również obustronnie problematyczny związek z synem, księciem koronnym Rudolfem, przedstawiony jest jako rezultat zasadniczo różnych charakterów i podejść do życia. Kontakt z córkami był z kolei naznaczony surową dworską etykietą i stylem życia cesarza i cesarzowej. Później, jako dziadek, dopiero w pełni cieszył się wnukami i otwarcie okazywał im swoją przychylność. Interesujące jest także spojrzenie na cesarza przedstawione w wspomnieniach i relacjach jego kamerdynera oraz niektórych pracowników, którzy ukazują go jako życzliwego, wobec nich bardzo uprzejmego żywiciela. W ostatnich latach życia i panowania stał się symboliczną postacią dla ludności monarchii oraz dla polityki międzynarodowej. Monarchia i obowiązki wobec niej zajmowały także jego ostatnie myśli.