Neil Gaiman od dawna czerpie inspirację z antycznej mitologii, tworząc fantastyczne światy swojej twórczości. Teraz zwraca uwagę z powrotem ku źródłu, przedstawiając brawurową wersję wielkich północnych opowieści. W "Mitologii nordyckiej" Gaiman pozostaje wierny mitom, wyobrażając sobie główny panteon nordycki: Odyna, najwyższego z najwyższych, mądrego, śmiałego i przebiegłego; Thora, syna Odyna, niebywale silnego, choć niekoniecznie najmądrzejszego z bogów; oraz Lokiego - syna olbrzyma, przybranego brata Odyna, oszusta i niezrównanego manipulatora. Gaiman przekształca te pierwotne opowieści w łuk powieściowy, który zaczyna się od genezy legendarnych dziewięciu światów i zgłębia wyczyny bóstw, krasnoludów i olbrzymów. Pewnego razu, gdy młot Thora zostaje skradziony, Thor musi przebierać się za kobietę - trudne zadanie z jego brodą i ogromnym apetytem - aby go odzyskać. Bardziej poruszająca jest opowieść, w której krew Kvasira - najbardziej roztropnego z bogów - zostaje przemieniona w miód, który napełnia pijących poezją. Dzieło kończy się Ragnarokiem, zmierzchem bogów i odrodzeniem nowego czasu i ludu. Dzięki zręcznej i dowcipnej prozie Gaimana wyłaniają się te bóstwa z ich zażarto rywalizującą naturą, podatnością na bycie oszukanym i na oszukiwanie innych oraz skłonnością do działania pod wpływem namiętności, co sprawia, że te odległe mity ożywają na nowo z wyrazistą siłą.