Można by sądzić, że architektura jest z natury odporna na ideologię i politykę, czyli proces społeczny, że powinna być rozumiana jedynie jako dzieło sztuki. W końcu architektura to sztuka budowania, a nawet uznany rzymski architekt Marcus Vitruvius Pollio, zwany Witruwiuszem, nazwał architekturę „matką sztuk”. Jednak jest zupełnie inaczej. Architektura przejawia się w pojedynczym budynku, kompleksie budynków, osiedlach lub całych zabudowach miejskich i jest kształtowana nie tylko przez parametry klimatyczne, techniczne i ekonomiczne, lecz także przez przepisy prawne, religię, politykę i inne zjawiska społeczne. Architektura Trzeciej Rzeszy nie była wyjątkiem. Bardzo silny, często wręcz tragiczny wpływ miała na nią ideologia nazistowska i kult jednostki „führera”. Swój udział miała tu także zbrodnicza i nienawistna polityka rasowa, podkreślanie „wyjątkowości” narodu niemieckiego oraz potępianie innych ras i narodów i ich kultury, w tym przypadku budownictwa. W architekturze Trzeciej Rzeszy, podobnie jak w innych dziedzinach życia, odzwierciedla się zasada preferowania dobra ogółu, definiowanego przez NSDAP, nad interesem jednostki, która jeśli się nie podporządkuje, w najlepszym razie zostaje wykluczona z kolektywu, w gorszym - ukarana. To podejście widoczne jest np. przy budowie tzw. „małych osad/rzeszowskich osiedli”, wznoszonych według jednego wzoru dla „dobra narodu”. „Wyjątkowość” narodu niemieckiego ukazywana była przede wszystkim poprzez monumentalne budowle, które stanowią charakterystyczny znak wszystkich reżimów totalitarnych. Jednak w architekturze Trzeciej Rzeszy można też znaleźć coś przynajmniej częściowo pozytywnego. Był to dbały stosunek do zachowania krajobrazu - Bawaria, Dolna Saksonia, Frankonia itd. - poprzez budowę obiektów czerpiących z lokalnego kolorytu i ich wrażliwe wkomponowanie w krajobraz kulturowy, zapobieganie wznoszeniu budynków wprawdzie funkcjonalnych, lecz niepasujących do charakteru i obrazu krajobrazu oraz budowanie nowoczesnej sieci komunikacyjnej, której kręgosłup stanowiły autostrady Rzeszy z kompleksowym wyposażeniem. Wydając tę ówczesną publikację ilustrowaną, chcieliśmy przedstawić czytelnikom kolejny element mozaiki obrazu nazistowskich Niemiec i w pewnym sensie skłonić ich do refleksji nie tylko nad tragiczną przeszłością, lecz także nad przesłaniem, które nam pozostawiła, abyśmy nigdy więcej nie powtarzali jej błędów.