Najbliżsi przyjaciele Raichla, weterani wojenni i więźniowie polityczni wspominają go jako człowieka pełnego odwagi. Pułkownik Pravomil Raichl, weteran wojenny, więzień polityczny, emigrant, odznaczony Orderem Białego Lwa, urodził się 31 stycznia 1921 roku. Był uczestnikiem nowoczesnej historii armii czechosłowackiej, jednym z wyjątkowych działaczy II i III ruchu oporu, którzy w zasadniczy sposób wpłynęli na wydarzenia, życie i losy całych pokoleń. Był więźniem Gułagu, karabinowcem na froncie wschodnim. Walczył z nazizmem, a po jego pokonaniu przez resztę życia przeciwko komunizmowi. Z Raichlem silnie związane są okoliczności tzw. mosteckiej afery szpiegowskiej jeszcze sprzed lutego, w której stał się jednym z czołowych aktorów. Został następnie skazany na karę śmierci, a potem na dożywocie. Z więzienia w Leopoldowie udało mu się uciec do Republiki Federalnej Niemiec, gdzie kontynuował służbę jako oficer wywiadu czechosłowackiej strażniczej kompanii. Jego burzliwe losy, wojenne i powojenne perypetie z relatywnie szczęśliwym zakończeniem zainspirowały do wydania wspomnianej publikacji. Powstała z prostej potrzeby zachowania pamięci o niezwykłej osobowości, która nigdy nie pogodziła się z rolą biernej ofiary. Wręcz przeciwnie, o człowieku, który kochał swoją Ojczyznę i dla jej idei był gotów stoczyć walkę na życie i na śmierć. Zmarł dwadzieścia lat temu, w dramatycznych okolicznościach 25 lutego 2002 roku.