W swojej nowej powieści Umberto Eco powraca przede wszystkim do czasów swego dzieciństwa i dojrzewania. Protagonistą opowieści jest sześćdziesięcioletni antykwariusz Yambo, który budzi się ze śpiączki z ciężką amnezją i pamięta tylko cytaty z dzieł literackich. Postanawia odnaleźć własne wspomnienia na strychu rodzinnej posiadłości w skrzyniach ze starymi rodokapsami, komiksami, płytami gramofonowymi i zeszytami szkolnymi. Eco również w tej książce w pełni rozwinął swoją skłonność do intertekstualnych cytatów, skupił się jednak głównie na obszarze tzw. literatury trywialnej, której poświęcił studium Nadczłowiek dla mas. Yambo, podobnie jak Eco, dorastał we Włoszech w latach 30. i 40. minionego wieku. Czy jego wymarzonymi bohaterami byli hrabia Monte Christo, Sandokan czy Duce? Tajemniczy płomień królowej Loany to powieść o emocjonalnym wychowaniu za faszyzmu. Opowiada o ludzkiej odwadze i lęku, słabości i sile, o ideologii, propagandzie i cenzurze tamtych czasów. Yambo odnajduje strzępy wspomnień i składa z nich własne życie. Eco-opowiadacz przy tym wykorzystuje metodę narracyjną, którą nazwał "efektem mgły". Podczas lektury powieści powoli odsłaniamy zasłony mgły zapomnienia i sennej toni, by w oddali dojrzeć tajemniczy płomień królowej Loany, który jaśnieje w głębinie nieświadomości każdego z nas.