Czasy, gdy poeci byli w centrum uwagi publicznej, minęły dawno, dziś media nie biłyby się o Vrchlickiego czy Nezvala, ale nie musimy tego żałować. Ten, kto chce, może bez wahania wejść w świat poezji, czytać i czytać oraz czcić w tym nieskończonym wszechświecie metafor, myśli czy słownych gier, kogo tylko zechce. To samo, co Jan Burian napisał w rozdziale o poetach - konkretnie o Pavlu Šrucie - można by zastosować także do piosenkarzy-autorstw, centralnych postaci książki Polemiki, hołdy, prowokacje. Czasy, gdy na letnie festiwale zjeżdżały się tysiące ludzi dla nich, zapewne przeminęły, mimo to warto ich przypomnieć. Pamiętający dzięki Burianowi wspomną sobie, inni mogą potraktować książkę jako przewodnik, kogo warto dziś posłuchać. Wszystkim podczas lektury tej książki z pewnością zagra na ustach uśmiech, bo jak mówi autor: „Jeśli brakuje humoru jako przyprawy, pokarm jest do niczego.” A tej książce zdecydowanie nie brakuje przypraw. Z POLEMIK: Dlaczego już nie chcę być folkarzem - Zwiazkowcy ukradli trampom Portę, skomercjalizowali ją i ideologicznie ją pilnowali - Poezja jest równie zbędna jak kolorowy zachód słońca! - Piosenkarz źle śpiewa to, co sam myśli, podczas gdy wokalista pop dobrze śpiewa to, co myśli ktoś inny, albo czego w ogóle nie da się myśleć. Z HOŁDÓW: Jiří Suchý i Jiří Šlitr - Petr Skoumal - Filip Topol - Pavel Šrut - Vladimír Mišík - Vladimír Merta - Ladislav Zajíček - Bob Dylan - Petr Váša - Dagmar Voňková - Randy Newman - Jiří Konvrzek - Svatopluk Karásek... Z PROWOKACJI: Może ktoś powinien zaproponować, aby czeska pop music była zakazana w przestrzeniach publicznych tak jak palenie... - „Artysta nie idzie z tłumem, tymbardziej nie manipuluje nim. Wręcz przeciwnie - czasem zostaje przez tłum zadeptany, bo akurat udał się gdzie indziej niż wszyscy.” - Słowa Hutki, że piosenkarz nie może być kapusiem, niech będą traktowane jak jakieś hasło, wezwanie, obrany cel. Jak dawny slogan Czystość to połowa zdrowia! - Cisza jest tajną bronią wszystkich ciekawskich istot. Bądźmy w niej bez obaw i jak najdłużej. Wciąż jest z nami, tylko jej nie słychać...