W dekadzie napoleońskich wojen pełnej kampanii i bitew nie znajdziemy bardziej sławnej i barwnej postaci niż marszałek Michel Ney. Za jedną z pierwszych bitew kampanii dunajskiej w 1805 roku, która zakończyła się w blasku sławy slavkovskiego słońca, otrzymał tytuł księcia Elchingen, za to, co dokonał podczas tragicznego odwrotu z Rosji w 1812 roku, nadano mu tytuł księcia Moskiewskiego; największe jednak uznanie przyszło od samych żołnierzy, którzy nazwali go Najodważniejszym z odważnych. Octave Levavasseur, którego pamiętniki trzymacie teraz w rękach, przez większość swojej służby był adiutantem Neya, co samo w sobie stanowiło wyróżnienie i dowód odwagi, ponieważ marszałek wymagał od swoich oficerów tego samego, czego od siebie - często były to zadania śmiertelnie niebezpieczne. W jego pamiętnikach znajdziecie więc opowieści dramatyczne i wciągające. Z punktu widzenia historii wojskowej i politycznej wojen napoleońskich są one dodatkowo wyjątkowo cennym świadectwem, ponieważ autor kreśli psychologiczny portret Neya nie tylko w chwilach walki, lecz także w kluczowych momentach dziejowych, gdy to właśnie ten człowiek zmusił Napoleona do abdykacji, a rok później dosłownie przywrócił go na tron. Otrzymał za to niewielką wdzięczność, a decyzja z maja 1815 roku kosztowała Neya życie… Levavasseur był wtedy najbliżej niego i chociaż nie ukrywa miłości i oddania wobec swojego marszałka, nie pomija też krytycznych uwag dotyczących czynów Neya… Octave Levavasseur pozostawił jednak także inne świadectwo. Jest ono nie mniej istotne, gdyż dokumentuje przemianę armii rewolucyjnej w cesarską oraz zmianę myślenia żołnierzy, którzy walczyli przeciwko monarchii, by ostatecznie pomóc ją stworzyć w nowej formie. Z punktu widzenia naszej historii szczególnie interesujące jest też świadectwo Levavassura dotyczące bitwy pod Austerlitz/Slavkovem.