Książka zajmuje się zjawiskiem tzw. procesów strefowych z nazistowskimi zbrodniarzami, które poszczególne zwycięskie mocarstwa prowadziły w swoich strefach okupacyjnych podzielonych Niemiec i które do dziś nieco niesprawiedliwie pozostają w cieniu bardziej znanego głównego procesu norymberskiego. W ramach powojennej strefowej sprawiedliwości sądzono praktycznie wszystkie osoby współodpowiedzialne za wcześniej niewyobrażalne nazistowskie zbrodnie, czy to chodziło o czołowych przedstawicieli reżimu, przemysłowców czerpiących korzyści z nazistowskiej agresji, lekarzy odrzucających wszelkie etyczne zasady swego zawodu i wstępujących w służbę wypaczonej ideologii, personel obozów koncentracyjnych, czy zwykłych, politycznie niezaangażowanych Niemców, którzy jednak pod wpływem pseudofilozoficznych teorii nazistowskich popełnili najokrutniejsze zbrodnie.

Badanie procesów strefowych nie oznacza jednak jedynie analizy funkcjonowania Niemiec w okresie rządów Hitlera, lecz także podejścia do sprawiedliwości, ideowego osadzenia i powojennego politycznego ukierunkowania poszczególnych zwycięskich mocarstw. To właśnie rozwój w strefach okupacyjnych i ówczesne relacje między Stanami Zjednoczonymi, Związkiem Radzieckim, Francją i Wielką Brytanią jakby zapowiadały wydarzenia drugiej połowy XX wieku w Europie i na świecie. Procesy strefowe jawią się również jako odpowiednie zwierciadło, które oferuje unikalny wgląd w czeskie i słowackie procesy retribucyjne.