Jason Jorjani w swojej książce Prometeusz i Atlas podejmuje próbę filozoficznego podejścia do kwestii paranormalności. Dekonstruktuje materializm i wykorzeniony racjonalizm współczesnego Zachodu oraz ujawnia, że współczesna cywilizacja opiera się na nieuczciwym i nienaukowym zaprzeczeniu zjawiskom widmowym. Szczegółowo opisuje proces okultacji (zasłonięcia) zdolności psychicznych człowieka, którego źródłem uważa Descartesa, a za najważniejszego kontynuatora - Kanta. Odrzuca traktowanie pozazmysłowego postrzegania i psychokinezy jako czegoś nadzwyczajnego i zamiast tego określa te zjawiska jako część dotąd nieodkrytej, prawami fizyki nieujarzmionej strony przyrody, którą przed nami zakrywają nasze redukcyjne, nowoczesne „naukowe” modele. Autor wzywa do uznania i przyjęcia archetypów Prometeusza i Atlasa, które na poziomie nieświadomym popychają naprzód badania naukowe i kierują wszelkim odkrywaniem oraz twórczością, będąc istotną cechą kultur przyjmujących starożytną helleńską kosmopolityczną wizję. Identyfikację z duchem prometeuszowskim i atlanteńskim uważa, wraz z przekroczeniem horyzontów świata dalekowschodniego i zachodniego, za obietnicę nowej ery i nowego społeczeństwa, w których granice między nauką, religią, polityką i sztuką zostaną całkowicie zatarte.