\"Andreas Reckwitz jest socjologiem i kulturoznawcą, i to punkt widzenia socjologii kultury organizuje autorski wywód Odkrycia kreatywności. Dlatego próbie\nwypracowania genealogii praktyk kreatywności (a ta właśnie jest głównym zamierzeniem książki) towarzyszy niezmiennie namysł nad „społecznym reżimem\nestetycznej nowości”, czyli wrażliwość na socjokulturowe techniki pojawiania się i cyrkulowania dyspozytywów kreatywności. Ale Reckwitz jest zarazem humanistą\nna tyle wytrawnym, że klucz dyscyplinarny nie stanowi przeszkody w przyjmowaniu jego ustaleń na gruncie dyscyplin pokrewnych.\nCo więcej, taka adaptacja została z góry przez autora założona i stanowi o niewątpliwej urodzie intelektualnej książki, na którą bez większego wysiłku można\nnałożyć horyzont oczekiwań antropologa kultury, ale też i na przykład psychologa społecznego. W wielu partiach książka będzie w stanie zadowolić nadto teoretyków\nsztuki, to bowiem estetyczność sztuki (zwłaszcza sztuki awangardowej i postmodernistycznej) wraz z fi gurą artysty, w której autor upatruje narodzin „idealnego podmiotu kreatywnego”, stanowią o genealogicznym fundamencie dyspozytywu kreatywności.\"\nZe wstępu prof. dra hab. Andrzeja Gwoździa