Król Wacław IV zasiadał na czeskim tronie przez 41 lat, a królem rzymskim był przez 34 lata. Pod względem długości panowania przewyższył swego sławnego ojca Karola IV i nosił czeską koronę najdłużej spośród naszych władców średniowiecza i nowożytności - pięćdziesiąt sześć lat, ponieważ koronowano go już jako dwuletniego chłopca. Nie mógł więc być „nieudolnym i leniwym” królem, jak nazywali go elektorzy przy jego zdetronizowaniu z tronu rzymskiego, ani zwykłym „żarłokiem i pijakiem”, jak go oczerniali jego przeciwnicy, gdyż według innych współczesnych był „znakomitym towarzyszem, mądrym i uprzejmym księciem”. Rządził w naprawdę ciężkich czasach, jakich zachodni świat chrześcijański dotąd nie doświadczył - schizma papieska wywróciła wszystko do góry nogami i wiele pewników, na których się opierał, przestało obowiązywać. Niepowodzenia Wacława były w dużej mierze skutkiem zbyt wielkiej ojcowskiej miłości i złego wychowania, a to, czego nie zepsuł Karol IV, nadrobili żyjący Luksemburgowie, w których Wacław nie znalazł wsparcia, lecz przeważnie rzucali mu kłody pod nogi, podobnie jak czeska i rzeszowa wysoka szlachta oraz arcybiskupi. Prawdopodobnie nie miał prawdziwego przyjaciela, a jego małżeństwa nie były szczęśliwe. Żył w ciągłym strachu i swoje melancholie leczył winem, aż rozpadła się jego osobowość. W sierpniu 2019 roku minęło 600 lat od jego śmierci na Nowym Zamku w Kunraticach, a jego odejście otworzyło wrota rewolucji husyckiej. Książeczka zdradzi wam, jaki Wacław IV naprawdę był i dlaczego możemy nazwać go „nieszczęśliwym królem”.