Nowe stulecie, dające początek nowemu tysiącleciu nie okazało się wcale spokojniejsze od poprzedniego. Wiele lokalnych konfliktach zbrojnych prowadzonych na Bliskim i Środkowym Wschodzie (Irak, Afganistan), w Afryce i nawet w Europie (Ukraina) sprawia, że armie potrzebują coraz to nowocześniejszego uzbrojenia i wyposażenia. Dzięki postępowi technicznemu w wielu dziedzinach nauki i techniki, dzisiejsza broń jest lżejsza, mniejsza i celniejsza niż kiedykolwiek, do uzbrojenia \"szarej piechoty\" weszły w ciągu ostatnich dwóch dekad modele, o jakich nie śniło się żołnierzom sił specjalnych ćwierć wieku temu - ale jej wprowadzenie wymagało wielkich nakładów finansowych i logistycznych. Autor koncentruje się na zmianach, zachodzących w uzbrojeniu strzeleckim, to jest w broni palnej żołnierzy na najniższym szczeblu organizacji taktycznej - w drużynie piechoty. Opisuje używane dziś modele pistoletów samopowtarzalnych, karabinów i karabinków automatycznych, karabinów precyzyjnych i snajperskich (a także wyjaśnia różnice między tymi grupami), współczesne bojowe strzelby gładkolufowe, a także broń maszynową zarówno na szczeblu drużyny (karabiny maszynowe kalibru 5,56 mm i 7,62 mm), jak wsparcia na szczeblu plutonu (ukaemy, wukaemy, granatniki lufowe), a także trendy rozwojowe w przypadku każdej z tych broni i zjawiska takie, jak zanik klasycznych pistoletów maszynowych, wypieranych przez krótkolufowe karabinki automatyczne.