Kiedy Agustina Bazterrica w 2017 roku wygrała swoją mrożącą krew w żyłach dystopią w prestiżowym literackim konkursie Clarín, z pewnością nie przewidziała, że fabuła jej książki wkrótce częściowo stanie się rzeczywistością, a jej powieść zyska na aktualności i pilności.

Świat nieodwracalnie się zmieni w chwili pojawienia się śmiertelnego wirusa przenoszonego przez zwierzęta: od dzikich po domowe pupile, wszystkie muszą zostać uśmiercone, a ich mięso nie może już być spożywane. Rządy reagują na sytuację drastycznie: ustanawiają hodowlę, ubój i spożywanie ludzi. Kanibalizm stanie się częścią codziennej rzeczywistości, a społeczeństwo podzieli się na dwie grupy: tych, którzy jedzą mięso, oraz tych, których mięso jest spożywane.

Marcos Teja, dyrektor operacyjny w zamrażalniach Krieg, został opuszczony przez żonę po śmierci małego synka i żyje tylko pracą, którą nienawidzi, wykonując ją jedynie po to, by móc pokryć pobyt swojego ojca cierpiącego na starcze otępienie w luksusowym ośrodku geriatrycznym.

W dniu, w którym dostaje w prezencie młodą kobietę, „samicę” przeznaczoną na hodowlę dla mięsa, jego umysł wyrusza w niebezpieczną podróż, która mrocznymi zakrętami prowadzi go do sytuacji trudnej do wyobrażenia nawet dla członków tak zdegenerowanego społeczeństwa, w którym zmuszony jest żyć.

Czy można w ogóle mówić o jakiejkolwiek ludzkości, gdy zmarli muszą być kremowani, aby nie zostali zjedzeni?

Kim właściwie jest ten drugi, jeśli jesteśmy tym, co jemy?