Samotność. Pojęcie – w teorii – bardzo powszechne i ogólnie zrozumiałe. Trudne, ale dość jednoznaczne. Ale czy na pewno? Wydaje się, że jednak nie do końca… Samotność, jak się okazuje, ma bowiem bardzo różne oblicza.\nBohaterowie zbioru opowiadań Christiana Kobluka mierzą się na co dzień właśnie z poczuciem wyobcowania, inności. Każdy przeżywa to w odmienny sposób, każdy ma ku temu inne powody, łączy ich natomiast niemożebny pragnienie uwolnienia się od tego swoistego zniewolenia, które nie tylko utrudnia czerpanie radości z życia, ale i nie pozwala na rozwinięcie skrzydeł i realizowanie marzeń, celów, pragnień. Samotność bowiem, choć najdotkliwiej odczuwana jest właśnie w tłumie, gdyż unaocznia się za sprawą ludzi i ich zachowań, pozostaje najczęściej przez nich niezauważona. Zlekceważona. Zbagatelizowana. Czy słusznie?