Osiemnasty tom "Wędrówek czeską przeszłością" autor Zdeněk Volný poświęcił w szczególności czeskiej twórczości literackiej w okresie międzywojennym. Te dwadzieścia lat pozostaje wciąż jej okresem szczytowym: po przezwyciężeniu depresji spowodowanej okropnościami I wojny światowej literatura i sztuka rozwinęły się w wiele nurtów wynikających z różnych artystycznych i politycznych wizji autorów oraz poszczególnych grup literackich. Z surowej powojennej nędzy wyłoniła się tak zwana poezja proletariacka na czele z Jiřím Wolkerem. Otwarcie bardziej obiecujących perspektyw życiowych z kolei pobudziło powstanie urzekającego poetismu i innych kierunków, na przykład surrealizmu. Książka przedstawia losy największych postaci poezji i prozy międzywojennej: laureata Nagrody Nobla Jaroslava Seiferta, Vítězslava Nezvala, Konstantina Biebla czy Vladislava Vančury, a także zawiera rozdział poświęcony ówczesnemu sztukom plastycznym. W pierwszych dwóch rozdziałach tekst dodatkowo wraca do czeskiego ruchu dekadenckiego i jego kluczowych postaci, Jiříego Karáska ze Lvovic oraz Arnošta Procházki. Książka wydobywa na powierzchnię pomijane relacje i fakty, o których akademicka historiografia literacka raczej milczy, i ujawnia najróżniejsze zaskakujące powiązania. Bawi, ale też służy jako przystępnie podana synteza literatury czeskiej okresu międzywojennego, np. na potrzeby szkół średnich.