Działalność kwitnie żywiej niż kiedykolwiek, organizowane są festiwale, tworzone obszerne archiwa, drukują je zarówno blackmetalowcy, jak i studenci szkół artystycznych, choć już dawno zapowiadano im śmierć. Fanziny narodziły się w latach trzydziestych XX wieku w kręgach fanów science fiction, ale później znacznie je przerosły. Twórcy zinów radzili sobie przy tym nożyczkami, klejem i taną drukarką. Teoretyk mediów Miloš Hroch w oryginalnym czeskim studium bada funkcjonowanie tych niskonakładowych publikacji i nieoficjalnych czasopism w erze postcyfrowej, kiedy to, przesyceni wirtualnością, wracamy do mediów analogowych. Jego praca wnosi do studiów nad mediami radykalne koncepcje i wyłania nową materialność mediów, w której dotyk jest równie ważny co informacja. Książka pokazuje zaangażowanie sceny zinowej i podsumowuje konsekwencje rewolucji cyfrowej oraz cyberpunkowych marzeń. Podczas gdy wcześniej metoda twórcza „wytnij - wklej” była koniecznością, dziś jest strategią i wyborem, który obiecuje nieprzewidywalne doświadczenia w kulturze zdominowanej przez algorytmy. Książka Miloša Hrocha jest oryginalnym czeskim studium, które opiera się na koncepcjach zaprezentowanych w ramach serii #POPs. Na podstawie niemal dwudziestu wywiadów i badań etnograficznych wprowadza czytelnika w praską scenę zinową, gdzie obok siebie funkcjonują fan black metalu, ilustratorka z UMPRUM, anarcho-feministki i studentki szkół artystycznych. W kilku reportażach zabiera czytelnika na festiwale zinowe, do warsztatów drukarskich, galerii i mieszkań, gdzie powstają takie ziny. - Ukazuje się przy wsparciu Ministerstwa Kultury Czech i Fundacji Czeskiego Funduszu Literackiego.