Krajobraz kulturowy Bliskiego Wschodu i północnej Afryki przekształca się bardzo szybko, a duża część zniszczeń nie jest związana z bezpośrednią działalnością człowieka, lecz raczej z jego brakiem zainteresowania, połączonym z warunkami naturalnymi i innymi czynnikami powodującymi degradację wielu miejsc. Przedmiotem pracy jest bezpośredni negatywny wpływ działalności ludzkiej na dobra kulturowe. Celem tego badania jest analiza celowo spowodowanych przez człowieka przyczyn utraty dóbr kulturowych w regionie Bliskiego Wschodu i północnej Afryki w XXI wieku oraz określenie czynników i podmiotów, które przyczyniają się do ich destrukcji, jak również ochrony. Podstawową myślą pracy jest to, że destrukcji dóbr kulturowych na Bliskim Wschodzie i w północnej Afryce nie można charakteryzować jako wyłącznie religijnej, lecz należy ją postrzegać w kontekście szeregu powodów, które mogą mieć charakter propagandowy, strategiczno-wojskowy, polityczny lub etniczny, przy jednoczesnym pamiętaniu, że grupy dżihadystyczne nie są jedynymi sprawcami utraty obiektów kulturowych i historycznych. Praca podzielona jest na siedem rozdziałów, które tworzą trzy części. Pierwsza z nich stanowi wprowadzenie do legislacji dotyczącej ochrony dóbr kulturowych, druga dotyczy koncepcji i pozycji tych dóbr w świecie muzułmańskim, a trzecią część stanowią odrębne studia poświęcone poszczególnym krajom. Praca została zorganizowana tak, aby część teoretyczna jak najbardziej kompleksowo przedstawiła przyczyny destrukcji i sposoby ochrony dóbr kulturowych w świecie muzułmańskim, a następnie zilustrowała je na konkretnych przypadkach z pięciu krajów.