Praga, która zaczęła się formować równocześnie z państwem czeskim za panowania pierwszych Przemyślidów pod koniec IX wieku, osiągnęła swój średniowieczny szczyt za panowania cesarza i króla Karola IV, Luksemburczyka po ojcu, Przemyślidy po matce. Dogłębna znajomość czeskiej kultury średniowiecznej pozwoliła autorowi w przekonującym skrócie przedstawić historyczny rozwój i stylistyczne przemiany architektury oraz sztuk pięknych od czasów romańskich aż po rozkwit gotyku, kiedy to polityczne znaczenie miasta daleko wykraczało poza jego średniowieczne mury. W wstępnych fragmentach Jan Royt skupia uwagę na romańskich i wczesnogotyckich przemianach Zamku Praskiego, Wyszehradu oraz na kształtowaniu się praskiego urbanizmu za panowania Przemyślidów, następnie omawia następczą działalność donatorską Luksemburczyków, zwłaszcza Karola IV. Skupia uwagę na budowie katedry św. Wita, rozwoju Wyszehradu, założeniu Nowego Miasta Prażskiego i powstaniu uniwersytetu, obiektywnie ocenia także działalność donatorską Wacława IV, z akcentem na znaczenie tzw. pięknego stylu. W historycznym kontekście wspomniane są również dążenia do reformy Kościoła związane ze środowiskiem praskim oraz postacie życia duchowego, takie jak Konrád Waldhauser, Jan Milíč z Kroměříża i mistrz Jan Hus, a także założyciel ruchu devotio moderna Geert Groot. Do eseju wprowadzającego dołączone są ilustracje dokumentacyjne; książkę uzupełnia przegląd władców i osobistości oraz mapki z rejestrem lokalizacji. Autorem fotografii zabytków jest Jan Gloc.