Reżim stalinowski w okresie od lata 1937 do listopada 1938 uwięził ponad półtora miliona ludzi pod zarzutem rzekomej „kontrrewolucyjnej” i „antysowieckiej” działalności, częściowo masowo ich rozstrzeliwując lub skazując na wygnanie do niesławnych obozów „gulagu”. Choć dziś wiemy stosunkowo dużo o doświadczeniach ofiar Wielkiego Terroru, niemal nic nie wiemy o niskich i średnich kadrach NKWD, czyli tajnej policji państwowej, które realizowały zbrodniczą politykę Stalina. W przeciwieństwie do powojennych procesów z nazistowskimi zbrodniarzami wojennymi, wykonawcy NKWD sądzeni byli w trybie tajnym. Aż do dziś praktycznie nikt nie wiedział, co działo się za zamkniętymi drzwiami sal sądowych. W sprawie nazwanej „czystką wśród wykonawców czystek” sowieckie trybunały wojskowe skazały niemal tysiąc oficerów NKWD. Przedstawiciele Związku Radzieckiego potrzebowali znaleźć kozła ofiarnego. Oskarżono ich o wielokrotne fałszowanie dowodów i protokołów przesłuchań, stosowanie tortur w celu wymuszenia „wyznań” oraz o zabójstwa „podejrzanych” podczas wstępnych zatrzymań przed procesem. Wielu z nich skazano na karę śmierci. Dokumentacja powstała podczas procesów, w tym zapisy przesłuchań, pisemne przyznania podpisane przez samych sprawców oraz protokoły rozpraw, dostarcza - podobnie jak zeznania ofiar, naocznych świadków i biegłych - wglądu w kulisy terroru. Opisuje, jak działał terror, co się wydarzyło i kto był za to odpowiedzialny. Udokumentowane jest, że rozkazy „z góry” łączyły się z szeregiem uwarunkowań sytuacyjnych i szkicuje to obrysy przemocy państwowej. Dzieło Sądy nad sprawcami stalinowskiego terroru opiera się na mrożących krew w żyłach i obszernych, nowo odkrytych dokumentach archiwalnych z archiwów ukraińskiej tajnej policji. Oświetla najciemniejsze zakamarki radzieckich represji: cele przesłuchań, cele więzienne i komory egzekucyjne, a jednocześnie dostarcza nowych faktów o tych, którzy byli wykonawcami Wielkiego Terroru.