Czasami zdarza się, że do najlepszych fantasy należą takie dzieła, których autorzy nawet nie wiedzieli, że istnieje fantasy, dlatego znajdowali się gdzieś poza żelazną koszulą reguł i rutyny, które w tej nowoczesnej fabryce snów często panują. Tak jest w przypadku francuskiego poety, współczesnika i przyjaciela surrealistów Charlesa Duitsa. Jego podstawowa powieść Ptah Hotep, która bez najmniejszego autorowego przypuszczenia bez wątpienia należy do tzw. wzniosłej fantasy, została przez miłośników fantastyki w pełni przyswojona właściwie dopiero w latach 90., po śmierci Duitsa. Historia Ptaha Hotepa, który z wysokości władzy, bogactwa i szlachetności zostaje wskutek uzurpatora zepchnięty aż na samo dno, by potem po skomplikowanej drodze wracać nie tylko do swojego statusu, lecz także do większej życiowej mądrości, jest w istocie opowieścią z alternatywnej historii. Znajdujemy się w innym świecie, gdzie chrześcijaństwo zostało stłumione już w zarodku, gdzie po kosmicznej katastrofie na niebie widoczne są dwa księżyce i gdzie wciąż panuje społeczeństwo oparte na starożytnym politeizmie i antycznej filozofii. Ten świat to mieszanka kultur śródziemnomorskich i orientalnych, która nie zna moralnej surowości chrześcijańskiego świata ani prostych rozwiązań nowoczesnego świata techniki.