W przeciwieństwie do poprzedniej książki Na ucho, w której znalazły się teksty – mówiąc w skrócie – „poważne”, dotykające spraw istotnych i na ogół niewesołych, obecna zawiera trzy słuchowiska o zdecydowanie lżejszym, komediowym charakterze. Są to właściwie farsy, choć nie uciekające od problematyki bardziej serio – ich komediowość tkwi w sposobie potraktowania tematów, które same w sobie śmieszne nie są. Wszystkie trzy doczekały się też realizacji scenicznych: w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu (w reż. Romana Kordzińskiego), w Teatrze Powszechnym w Łodzi (w reż. Macieja Wojtyszko i Pawła Aignera) oraz w Teatrze Fantazja w Sydney (w reż. Joanny Borkowskiej-Surucić). O ile pamiętam, całkiem dobrze bawiły zarówno radiowych słuchaczy, jak i publiczność teatralną. Mam nadzieję, że w lekturze swoich śmiechorodnych właściwości nie stracą i rozbawią również Państwa.